مصر…قصيدة للشاعر / ناصر دويدار

شعر كنافه مفرود على وش صينيه

قطايف بتدوّر على حضن زبيب
تتلم عليه

أصوات بتشد فى بعض

من على بُعد
زحمه سوق

ريحه ينسون

بتحط إيديها على كتف كراويه

بياع بينادى على ملوخيه وباميه

ست عجوزه بتنهج

من تقل السبت الشابط فى دراعها

دكاكين مفتوحه بتبص على الشارع

مادنه جامع

وحوارى نامت فى الضل

زينه بتخروش على خيط ممدود

من سطح لسطح

من بلكونه لبلكونه

من بيت لبيوت

من مصر ………..للأوطان

ياااااااااااااااااااااالله

وبرغم الألم اللى ف صدرى من شئ

مش عارفه

لسه قلبى بيطمن

وبلادى بتتقلب فىّ

على جمره روحى