قصيدة : مسرح بلا عرض . مسابقة الشعر العامى بقلم / نورهان أحمد

اسمى / نورهان احمد
مصر العربية

فيس بوك / https://www.facebook.com/noorhan.noorhan.338211/
شعر عامى –
ااسم العمل / مسرح بلا عرض

لا يهمنى الى فات
ولا يهمنى اللى حيفوت
انا اكتفيت من حزن قلبى
ومعدتش بتحمل سكوت
انا الى حسه بيه يعلمه ربى
وانا استحملت كتير
رغم ان كل شئ وليه حدود
انا عايشه فى الدنيا زى اليمامه
بدور على وطن تعيش فيه
عشان تحس بالوجود
انا لو الالم شخص حقتله
وحخليه يتالم زى متالمت ليوم الخلود
انا لم احوال انور شمعه فى عز سواد الليل
بتتطفى
وبقضى الليل فى عز العواصف والبرود
انا لم احوال اضحك بخاف
علشان عارفه ان بعد ضحكتى
احزان بلا حدود

فى
فى عز حزنى فرحه
وفى عز فرحتى شئ مفقود
انا اعيش رغم ذل القدر
بعالم بنيته جوه ذاتى
بفرحة وقوة ونجاح من غير قيود
وفى عز ضعفى قوة
وفى عز كسرتى لسه فى صمود
ده انا لو طير جريح
يفضل يحس بحياة
ويحب من غير حدود
لسه فى نور بيدخل لشباك اودتى
رغم ان بينى وبين الشمس حدود
لسه فى ناس تهتم بى لو 20%
رغم ان فى ناس انا بالنسبة ليهم شئ عادى موجود
رغم خوفى من حاجات كتير
لسه فى امان يحسسنى بالوجود
فى عيونى مليون قصه
تحكى عنى وعن قصة معاناه

اتجملت بالامل والايمان
زى فصل الشتاء
لم لحق فصل الجفاف الى كانت حتموت فيه الورود
نفسى المس حلمى البهتان
واخليه يطلع ليه صوت
انا قلب كبير فى عز حزنى يكفينى
ويكفى الدنيا من غير من غير ميقسى
او يبقى جمود