.. لما التوهة تاخدنى بعيد وابقى وحيد مش دارى بتفاصيل ايامى ولا بمكانى لما اكون عايش مش عايش هامش مش حاسس بكيانى طيفك بيجى قوام يندهلى القى ف صوت الطيف عنوانى يخرج منى القلب ويجرى يحضن طيفك والقى عيونى بترسم صورتك والقى لسانى يغنى حروفك يهرب تانى الطيف والاقينى ارجع تانى لنفس التوهة نفس الوحدة نفس العتمة نفس القهر . والاحساس بالعجز عذاب ليه دايما عطشان ف الصحرا وانتى بتيجى قصادى سراب كدابة الصورة اللى ف عينى والصوت المسموع كداب ليه سيبانى ف نفس الدايرة سرداب يسحبنى لسرداب د. انا والروح والقلب ف بعدك اغراب واكتر م الاغراب وانا محتاج لوجودك جنبى محتاج حضن يطمن قلبى حضن حبيبة ضمة ام محتاج اخرج من دا. اليم المليان بدموع العين محتاج امشى الخطوة وعارف جى منين او رايح فين د. انا محتاج يمكن عمرين عشان اوصف وجعى الدايم دمعى الدايم حزنى الدايم ما انا من غيرك انسان هايم ف دروب الساكين مسكين مش عارف تفاصيل الماضى ولا فاهم حاجة من الحاضر حاسس انى غريب وبخاطر ف.طريق مالهوش ابدا اول ولا باين للاول اخر ف الحدوتة ما كنتش شاطر محدود الشوف بس بعافر انما مش عارف انا مين طيفك بيجى قوام يندهلى اعرف نفسى اه لو كنتى بقلبى تحسى كنتى تسيبى الدنيا وتيجى قبل ما اروح للموت من يأسى تيجى تعبى الدفا من نفسى رغم البرد اللى بعيش فيه تيجى تضمى القلب ف حضنك وبرمشك تبقى تغطيه محمد ابو العبادى ديوان هى دى الحياة
