ماتدمعيش انا مش حمل دمو عك تنزل
خلينى اعيش
دا اللحظه اللى فى بعدك تقتل
بموت فى بعدك وانا عايش
وحلمى فى السفر طايش
وكل ما اقول انسا
كى يزيد الشوق للقاكى
واحن لقعدتى معاكى
وسهري اللى على نيلك
وجنى التمر فى نخيلك
وشرب الشاى فى فناجيلك
ورب البيت
انا حنيت
ومهما جفيت
مسيرى هحن واجيلك
فا كره ايام الصبا
لما كنا صغيرين
لما حبيتك بقلب
بين برائه الطفوله كان سجين
كان غرامك ليا ظاهر
كانت مظاهر
حب صادق
مش مشاعر كدبين
كنت بستنا معادك
قبل ما يجى بيومين
كنت برسملك قلوب
واما نتقابل بكون قمه ادب
واكتب فى حسنك
قصايد شعر معرفهاش ادب
كان حبى ليكى نار
بتكوى بدون لهب
كنت شايل حب اعلى من السحاب
كنت بعشق كل خطوه
بتمشى فيها على التراب
ولما كبرنا حبنا اصبح سراب
ايوا غبتى وافترقنا
مش بيدك او بيدى
غصب عنك غصب عنى
انى اترك حته منى
دم يجرى فى وريدى
ياه فى بعدك
على الحياه متسويش
حبه تراب **
بقلم الشاعر صبرى ابو ريان
