قصيدة/ ممشى عذابي ..للشاعرة / نادية فتوح

السلك الشايك ..
اللى رميته مابينى وبينك
والشابك طرفه بصورتك ؛
جوة حنايا قلبى الوردى
وانت كمان عمال بتشده ..
بنون النسوة بحبل عنادك
وانا عمالة بحاول اعدى ؛
بكل ما عندى !!!

زاد فى عذابى ….
إنك تعرف تيجى لحدى
وانت الواقف على تقديرك
بحروف عطف بكل تحدى
وانت القادر حتى تخلى ؛؛
نار الغيرة ف قلبى تهدى

وانت الماشى ف ممشى عذابي
بطوول الشوووف
م انت الخووووف ،،
م انت الخوف اللى مخلينى؛؛
أنسى كيانى حتى فى لحظة
ما انت تجينى
وانت الشايف ناااارى وحيرتى
عليك بتعدى حدود الوصف

وانت الشابك طرفه التانى؛؛
ب تﻻفيف عقلى بقوة ولطف !!
زاد فى عذابى ….
إنك عارف إمتي تعدي ؛؛
لروحى بعنف

آااااه ياحبيبي ….
انت الروح للروح وصﻻنى
ما بينى وبينك …
و اما تغيب عنى بتسألنى ..
فيييينك فينك ؟؟
م انت السكة وقلبى مشيها ،
و ﻻ يمكن يرجع للخلف

هات من تانى لقلبى وريدك
هااااااات تنهيدك
فين اللحظة تكلبش عمرى
تملى ف إيدك !!

ليه ياحبيبي ؟؟؟؟
ليه ياحبيبي خليت قربك منى فراق
حتي فى بعدك ماااادد إيدك
حالف تمحى خﻻيا العشق النازف
باﻷشواااااق
زاد فى عذابى ….
إنك دايما وحدك قادر
تغزل خيط لسنين أحﻻمى!!!

ﻻاااااااا ياحبيبي …..
كنت غراااااااامي
د انا قررت أرجع من تانى ؛؛
ف ممشي عذابي
و ازيل ألغامى .

ناديا